خطری بزرگ برای سلامت کثیری از مردم استان!

                                      
رودخانه کارون پرآب‌ترین، بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین رودخانهٔ ایران، هزاران سال است که تأمین آب کشاورزی و شرب بخش عمده ای از کشاورزان و مردم استان را تأمین کرده و به نماد نعمت و آبادانی و سلامت استان تبدیل شده است، امّا همین مایه حیات استان سالها است که بدلیل ورود مستمر آلاینده ها به آن، به عاملی برای اشاعه بیماریها و تهدیدی جدی برای سلامت مردم تبدیل شده است بطوریکه براساس برخی گزارشات بهداشتی این رودخانه با انتقال بیماریها، یکی از عوامل اصلی مرگ و میر ساکنان حاشیه خود شناخته می شود و بهمین دلیل پس از اعتراضات مردمی و هشدارهای متعدّد کارشناسی، در حدود 25 سال قبل، مقرر شد با تشکیل شورای حفاظت کیفی رودخانه کارون به این مسأله رسیدگی شود و در یکی از جلسان همین شورا در سال 85 بود که مدیرعامل آب و فاضلاب استان قول داد که با اجرای 46 طرح تا پنجسال آینده هیچ فاضلابی به رودخانه کارون وارد نخواهدشد و با اعلام آمادگی قوّهِ قضائیه برای برخورد با آلوده کنندگان رودخانه این امیدواری بوجود آمد که مردم از آسیب آلودگی آب رودخانه در امان بمانند. امّا اینک پس از گذشت سالیان طولانی از آن اعتراضات و وعده ها و در حالیکه موضوع آلودگی کارون و لزوم حفاظت از کیفیت آب آن بدلیل تأمین آب شرب کثیری از جمعیت استان، در شورای عالی آب کشور نیز مطرح شده، ظاهراً دیگر از تشکیل مرتب جلسات شورای حفاظت کیفی رودخانه کارون خبری نیست و بر اساس گزارش سامانه اداره کل حفاظت محیط زیست ظاهراً آخرین جلسه کمیته تخصّصی این شورا در مهرماه سال گذشته برگزار شده است.
هنوز پساب صنعتی و کشاورزی بسیاری از مجتمعهای تولیدی بزرگ و فاضلاب برخی بیمارستانها، با تصفیه ای ناقص و یا بدون تصفیه و با سمومی خطرناک به کارون وارد می شوند و بسیاری از شهرها و روستاهای مسیر این رودخانه به تعهدات خود برای احداث تصفیه فاضلابهای شهری و جلوگیری از ورود مستقیم فاضلابها به کارون، بطورکامل عمل نکرده اند و این در حالی است که بعضی مسئولان بهداشتی استان، با تشکیک در سلامت فاضلاب‌های شهری و پساب‌های صنعتی و کشاورزی تصفیه شده موجود، تلویحاً افزایش سرطان و مرگ و میردر استان را با آلودگی کارون بی ارتباط نمی دانند. اگرچه می شد امیدوار بود که با تلاش شورای حفاظت کیفی  کارون، بتدریج از حجم منابع آلوده کننده این رودخانه کاسته و به قدرت خودپالایندگی آن افزوده گردد، امّا از آنجا که از یک طرف ورود آلاینده هائی همچون فاضلاب های بیمارستانی و خانگی، پساب های کشاورزی و شورآبه های نیشکر، پساب حوضچه های پرورش ماهی و واحدهای صنعتی و مانند آن به این رودخانه همچنان ادامه دارد و از طرفی قدرت خودپالائی کارون و کیفیت آب آن بدلیل طرحهای انتقال آب کارون به استانهای مرکزی، خشکسالی و افزایش دمای هوا، روز به روز رو به کاهش است، لذا بنظر می رسد که ضمن لزوم تشکیل مرتب جلسات شورای حفاظت کیفی و پیگیری علل عدم اجرای طرحهای مصوب این شورا و فعال شدن قوه قضائیه استان در برخورد با سازمانهای کمکار، این مسأله مهم و مرتبط با سلامت و معیشت مردم استان توسط نمایندگان تازه نفس استان در شورای عالی آب کشور نیز مطرح گردد تا شاید پس از این همه راه حلی عملی و مؤثّر برای رفع مشکل آلودگی کارون فراهم شود. ان شاء ... .
موسوی زاده
 
 
 
 

برچسب ها : سلامتی پساب‌های صنعتی كشاورزی