جمعیت عامل پیشرفت یا عقب ماندگی؟!

                                                                                     
 
بیستم تیرماه از سوی سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی جمعیت نامگذاری شده تا با توجّه اهمیت کمّی و کیفی جمعیت در رشد و پیشرفت  کشورها، مسأله جمعیت در مورد توجه قرار گیرد چرا که معلوم شده ترکیب جمعیتی مناسب از لوازم اصلی برنامه ریزی برای پیشرفت و تعالی هر جامعه بوده و می تواند یکی از مهمترین عوامل مؤثّر در سرنوشت کشورها باشد.  آنچه توجّه سازمان ملل را به موضوع جمعیت معطوف کرد افزایش چشمگیر جمعیت در جهان براثر توسعهِ بهداشت و بالارفتن امید به زندگی و نیز نگرانی از محدودیت امکانات تأمین نیازها جمعیت جهان و دیگر عوارض افزایش بیرویهِ جمعیت در جهان بود که افزایش دو برابری جمعیت جهان را در کمتر از 30 سال موجب شده بود تا توجّه کشورهای جهان را به مسأله جمعیّت وکنترل حساب شده آن جلب کند، امّا طبق معمول کشورهای استکباری از این مسأله نیز دستاویزی ساختند تا بکمک آن و از طریق سازمان ملل، سیاست تضعیف سایر کشورها و غارت منابع آنها را با کاهش جمعیتشان پیگیری کنند، و با ترساندن دولتمردان کشورهای جهان سوّم از رشد و انفجار جمعیّت و دشواری تأمین نیازها، مشوق آنها به اعمال سیاستهای کنترل و کاهش جمعیّت، که از عوامل مهم تضعیف توانائی و اقتدار ملّتها است، باشند.
در کشور ما نیز اگرچه تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی رویّه کاهش جمعیت اعمال می شد لیکن به دلیل رشد بالای جمعیّت در اولین سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی توسط دولتمردانِ غالباً مرعوب فرهنگ غرب نگرانیهائی مطرح شد و با کمک تبلیغات رسانه ای و اعمال سیاستهای جمعیّتی در دهه ۷۰ طرحی را برای کنترل موالید و کاهش جمعیّت به اجرا درآوردند که با سرعتی بیش از حدِّ انتظار، کاهش رشد جمعیّت را موجب شد و ادامه این وضع در سالهای بعد این نگرانی را بوجود آورد که بتدریج از نسبت جمعیت جوان و فعّال در ترکیب جمعیتی کشور کاسته شده و بر نسبت جمعیتی سالخوردگان خارج شده از جمعیت فعّال کشور افزوده گردد. همچنانکه طبق آمار منتشره از سوی سازمان ملل متّحد، در حال حاضر کشور ما جزء ۱۰ کشوری است که جمعیت آن به سرعت به سمت کهنسالی پیش می رود و در صورت مقاومت در مقابل طرحهای افزایش میزان رشد جمعیت که از سالها پیش مورد تأکید مقام معظّم رهبری بوده باید آمادهِ رویاروئی با مشکلاتی همچون برهم خوردن تعادل جمعیتی، کاهش رشد جمعیّت نخبگانی، که منبع تأمین آن جوانان کشور هستند، کاهش نیروی کار فعّال و کارآمد، تضعیف نیروی دفاعی کشور، تضعیف جایگاه جهانی و منطقه ای ایران و مانند آن باشیم.
با اثبات صحّت بسیاری از تردیدها و بدگمانیها در مورد طرحهای پیشنهادی غرب به کشورهای جهان سوم و بویژه کشورهای اسلامی برای محدود و بلکه منفی کردن رشد جمعیّت از یک طرف و رشد اجتماعی و اقتصادی و نظامی چشمگیر کشورهای پرجمعیتی مانند چین و هند،که وجود رابطه مستقیم بین کثرت جمعیت و پیشرفت کشورها اثبات می کرد از طرف دیگر، لازم آمد که سیاستهای غیر معقول و انفعالی کاهش جمعیّت برای همیشه کنار گذاشته شود و ضمن بکارگیری ظرفیتهای بیشمار بلااستفاده مانده در کشور برای رفع نیازهای جامعه، سیاستهای رشد جمعیت و ترکیب مطلوب جمعیتی به دست مجریان معتقد و متعهّد به اجرا در آید و قبل از آنکه کشور با بحران کمبود نیروی جوان و فعال و انبوه جمعیت سالمند غیرمؤثّر در تولید روبرو شود، با اعمال سیاستهای جمعیتی ابلاغ شده، اصلاحات لازم در ترکیب جمعیتی کشور صورت گیرد. ان شاء ... .
موسوی زاده
 

برچسب ها : جمعیت پیشرفت عقب ماندگی